26 Şubat 2005

ice donuk v.1

belirsiz bir golge var
ustumuzde
gecmis diyoruz adina
yorulduk savasmaktan
duygularla, insanlarla, kendimizle
yalnizca uzaniyorum
yaninda, goguslerinin altinda

en yuksek duygu bizim olsa
icimize ceksek her nefes alisimizda
adina oksijen dermiyiz bi sure sonra?
kurallar koyarmiyiz
yok edilcek birsey olmasa,
yasarmiyiz olum olmasa,
severmiyiz sonunda uzulmek olmasa?

dun anlam dolu hayat
bugun nasil issiz bir yere dondu
belki budur yasam
tramplende ziplamaktir
en tepeye cikip herseyi anlamak
en dibe dusup ne oldugunu anlamaya calismak


annem bana sen herkesi sevebilirsin diyor
sevginin karsiliginda seni sevebilen herkesi
bu yasamin sana hediyesi
aslinda ben oyle dedigini hayal ediyorum
kendi cocuklarimla diyaloglarimi simdiden yaziyorum

1 yorum: