5 Temmuz 2005

karmasik

bazen dunya o kadar karmasik ki
kendi karmasikligimi unutturuyor

yasam o kadar uzun ki
doldurmak guclesiyor

bazen seni o kadar uzun bekliyorumki
bekledigimi
neden yasadigimi
unutuyorum

sonra cok iyi hatirliyorum
cocuklugumu
boyle degildi diyorum hayallerim

yatagimda donerken
sarilacak yastik ariyorum
simseklerle ask tahminleri oynuyorum

bazen o kadar karmasigimki
dunyanin icinde kayboluyorum
sonra kaybolmaktan korkuyorum
birlikte saklanacak birisini ariyorum

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder