26, 76 ve 6'nın tuhaf birleşimi

Bu gece uyuyamıyorum, uzun süredir kişisel yazılar yazmadığımı farkettim. Biliyorum yorumlara cevap vermem gerekiyor ama hiç içimden gelmiyor, sadece daha çok yazmak istiyorum. Doğaçlama birşeyler yazmayı deneyeceğim şimdi belki sonunda bir tamamlanma hissedip uyuyabilirim.

sonları seviyorum, sonun gerçek bir son olmamasını bile sevebilirim
başlangıçları da sevebilirim, ama işte arada ki bölüm olmasa da olur diyorum

garip olan ise o aradaki bölümde küçük detaylar için yaşanan onca kargaşa
uzak durduğunda zaman çarpıyor, yakın durduğunda çirkinlikler

hep basit bir hayat ararken basit diye birşeyin olmadığını öğrenmek mesela
o da çok çarpıyor
sonra en ufak birşey için verilmesi gereken büyük mücadeleler
o an demek ki ufak birşey değilmiş diyorsun
belli bir zaman geçtikten sonra da
aslında gerçekten de ufak birşey olduğunu tekrardan görüyorsun
işte sanırım benim asıl sorunum orada başlıyor
belki de normalden biraz daha fazla düşünen herkesin sorunu

şu anı yaşarken bile sanki gelecekten geçmişe doğru bakıyormuşum gibi yaşıyorum
hani küçükken size kocaman gelen bir oda büyüdüğünüzde size ufacık gelir ya
şaşırırsınız bu odayı gözümde ne kadar büyütmüşüm o yaşımda diye
işte o bana nedense hiç olmuyor, benim için o oda hep ufaktı
Sanki 26 yaşında bir bedene, 76 yaşında bir beyine ve 6 yaşında ki duygulara sahibim...

Hayat ne tuhaf, vapurlar felan...