Yil 1986. Babam belediyede calisiyordu o zamanlar, ben de her gun babam ve babamin belediyeden soforuyle o surlarin altindan gecer, belediyenin onundeki aslan heykellerine bakardim. Sonra babam beni yuvaya birakir, cizme ve paltomu cikarirdi. Bir keresinde bana sormustu;
-Mert yuvadan hoslandigin kiz var mi?
-Vaaaar
-Adi ne?
-Zeynep (simdi adini tam hatirlamiyorum ama zeynep olarak gecicek hep bundan sonra)
(o sirada yanimdan adi zeynep olan obur kiz gecer)
-ama bu degil baba oburu, bu degil (bagirarak)
-tamam oglum
(o sirada tam onumuzden asil kiz zeynep gecer, kizin 2 metre otesinden parmakla gene bagirarak)
-bak iste bu baba bak, gordun mu bu iste...
(kiz onumuzden gulumseme ile gecer)
babam guldu cizmelerimi cikarirken sonra da calismaya az ilerideki belediye binasina gitti.
Yuvada yanlis hatirlamiyorsam sabah oturulur salak sacma seyler yapilir, sonra "zorunlu ogle uykusu"na yatilirdi en az 1 saat, daha sonra da ogle yemegi yenir ardindan gene sacma sapan seyler yapilip zaman oldurulur ve aileden birinin gelip bizi almasi beklenirdi.
Bu ogle yemeklerinde herkesin oturdugu yer belliydi, herkesin onune tabagi, catali bicagi onceden yerlestirilirdi. Tum catal ve kasiklar ayni duz metaldendi biri haric, bir tanesi uzeri islemeli ve daha kaliteli kolay bukulmeyen metaldendi. O ozel catal ve kasigin kime denk gelecegi belli olmaz, sansa gore birisine denk gelir derlerdi, bana o gune dek hic denk gelmemisti.
Sonra uzun ogle uykusu vardi, hic sevmezdim. Uyu diyince uyunmazdi ki, yatakta donup dururdum. Biraz asiri hareketli bir cocuk oldugum icin ogle uykusunda sessizce uyuyamadan o yatagin icinde cok sikilirdim hele sicak havalarda. Ileride ogretmenler nobet tutar gibi oturur masanin basinda muhabbet/dedikodu yaparlardi, arada da cocuklardan uyumayanlari uyarir kizarlardi.Bir gun gene uyuyamiyordum yatagin icinde. Ileri baktim ogretmenler konusuyordu masada, kafami cevirip gozlerimi kapadim, gozlerim kapali olunca uyudugumu sanirlardi. Sonra cok sikildim ve ayiptir soylemesi yorganin altindan pipimle oynamaya basladim ama tahmin edersiniz ki 5-6 yaslarindaki bir cocugun cinsel bir icgudusu olmasi pek olasi degildir, elime bir oyuncak versenizde onunla da ayni sekilde oynardim heralde o yasta. (ama cok ufak bir ihtimalle de dunyadaki en genc masturbator unvanini hak ediyor olabilirim) Neyse ben gozlerim kapali farkedilmedigimi dusunurken ayak sesleri duyuyorum, gozlerimi cok hafif araliyorum, yaklasan genc, benim daha cok hoslandigim, ogretmen. Gozlerimi kapiyorum tekrar, baska bir yere
gidiyordur, hic kipirdamazsam beni farketmez diyorum kendime. Ayak sesleri tam onume dek geliyor. Benim gozlerim hala kapali, hareketsiz yatiyorum. Birden bir el uzerimdeki yorgani cekiyor, gozlerimi aciyorum ve ogretmenle goz goze geliyorum, ogretmen basini asagi indiriyor, sonra tekrar yuzume bakiyor ve "terbiyesiz" diye bagirip guzel bir tokat atiyor yuzume. Ben neredeyse tokatla es zamanli avazim ciktigi kadar zirlamaya basliyorum. Normalde uyumayanlara kizip bagirmalari normaldi ama niye bu kadar sert tokat attigini anlayamiyorum, masaya geri donuyor, obur ogretmen ona soru dolu bakislarla bakiyor neden boyle bir sey yapti diye, bende ona hesap vermek zorunda kalicak simdi diyorum icimden. Aralarinda duyamadigim birseyler konusuyorlar, belki de kendi aglama sesim o kadar yuksek ki o yuzden duyamiyorum. Sonra obur ogretmen bana tarif edemiyecegim bir gulumseme ile bakiyor eliyle agzini kapayarak. Onun bu yaptigina hak vermis olmasina inanamiyorum. Aglama sesinden diger cocuklar uyaniyor, genc ogretmen bana bagiriyor "yeter artik zirlama" diye.Ileriki gunlerde yuvaya hic gitmek istemiyorum, ogretmenin yuzunu gormek istemiyorum, hoslandigim kiz hic benimle konusmuyor. Tum gun sadece evde cizgi film izlemek istiyorum ama annemler beni gene zorla yuvaya goturuyorlar. Sonra bir gun hersey degisiyor. Sebebini bilmiyorum, o kadar ani oluyor ki anlayamiyorum.
Ilk once fotograf cekiminde anliyorum, her donem sonunda toplu sinif fotografi cekiliyor merdivenlerde, ben arkada ortalarda bir yerde oturuyorum merdivende. Ogretmen en onde, arkaya bana dogru bakiyor, gene ne yaptim diye dusunuyorum, "Mert'cim gelsene one, yanima " diyor, saskinca yanina oturuyorum, kolunu boynuma atiyor, mutlu bir sekilde gulumseyip poz veriyor. Ben saskinim hala, hic konusmadan aramizdaki sorunun cozulmesine seviniyorum bir bakima da cunku nedense bu konudan buyuk bir utanc duyuyorum, aileme bile soylememisim.Daha sonra ogle yemegine oturuyorum ve inanilmaz bir sey, o suslu catal ve bicak benim masamda. Ilk defa. Daha sonra tum hafta boyunca hep benim onume denk geliyorlar, tum arkadaslarim cok sansli oldugumu soyluyorlar, sanirim haklilar diye dusunuyorum.
Artik kis doneminin sonu geliyor, disarisi karli. Ogretmenler belediyenin bahcesinde yuruyuse cikariyorlar tum ogrencileri, yilda bir kere olan birsey. Karlarda oynayabilcek miyiz? Hayir tum ogrencileri ikili siraya sokuyorlar kaybolmayalim diye, duzenli bir yuruyus yapilip geri donulcek. Ben de siraya geliyorum, sirada hemen yanima hoslandigim kiz Zeynep oturuyor. Cok sasiriyorum cunku babama onu gosterdigimden beri hic konusmamisti benimle, hep baskalarinin yanindaydi. Yurumeye basliyoruz, Zeynep;-bak orada hic ayak basilmamis kar var, hadi oraya gidelim
-yok ya ogretmenler cok kizar
-birsey olmaz hadi korkma gel
Ayak basilmamis karda hoslandigim kiz ile yuruyorum, o gun benim en mutlu gunum. Birden korktugum basima geliyor, ogretmen cam agacinin yaninda beliriyor, bizi aramaya cikmis. Eyvah diyorum su kizin aklina uydum simdi dayagi yedik gene diyorum, Zeynep birden yanima yaklasiyor ve elimi tutuyor. Ben inanilmaz urperiyorum. Mimlenmisim zaten onceden bir de issiz yerde sinifin en guzel kiziyla yalniz basima yakalaniyorum, kiz da elimi tutuyor, kesin ben cekistirdim onu buraya sanicaklar, o an yiyecegim dayagi hayal bile edemiyorum. Basimi one egmis bekliyorum artik. Ogretmen "mert" diye bagiriyor, "kafani kaldir, yuzume bak Mert". Zeynep'de bir yandan elimi cekistiriyor. Kafami kaldiriyorum, ogretmen elinde fotograf makinesi "gulumse" diyor bana, nasil ya? Zeynep cok guzel gulumsuyor, ben saskin saskin bakarken cekiliyor fotograf (o fotograf hala ya ablamlarda ya da annemlerde durur, keske tarayip bilgisayara aktarsaymisim, buraya koyardim cok guzel) Ogretmen daha sonra cok sakin bir ses tonuyla bize hadi siraya geri donun, donucez artik diyor. Inanamiyorum. Herseyin birden bu kadar degismesine, neden neden diye dusunuyorum. Hersey nasil olur da birden bu kadar iyiye gidebilir?
Yil 1999, aradan 12 yil gecmis. Ben OSS'ye hazirlaniyorum. Bir gun annemle konusurken annem bana yuvada yapilan bir testten bahsediyor, diger ogrenciler icinde en yuksek puani aldigimdan. Testi yaptiklarini hic hatirlayamiyorum hafizamda ama bazi taslar yerine oturmaya basliyor. Yuva ogretmenimin birden bire benle arkadas gozukmesini, benimle gurur duymasini anliyorum, birden bire sansli catal ve bicaklarimin tum hafta bana denk gelmesini anliyorum, ogretmenin en sevdigi populer ogrencisinin elini tutan Zeynep'i anliyorum.
Yil 2006 ben insanlarin etiketlenmesini anliyorum. Alinlarinda guzel kiz, basarili is adami, populer cocuk, universite mezunu, entel, zeki cocuk yazan etiketli insanlari anliyorum. Etiketlere verilen onemi anliyorum. Etiketi senin yazip yazmadigin onemli degil, tek yapman gereken onu kaybetmemek. Onu kaybetmemek icin herseyi cigneyebilirsin. O yuzden etiketini alnina iyice yapistir, aman dikkat et dusmesin olur mu ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder