Benim bir vizyonum vardı küçükken, nasıl yaşamak istediğime dair, neler yapmak istediğime dair, nasıl mutlu olacağıma dair... O vizyon hala var belki anılarımda ama umudumdan ve aynı motivasyondan kuşkuluyum.
Denizde ki balıklar gibiyiz sanki, bir akıntıyla sürüklenen, debelenen, 3-4 saniyelik hafızayla yaşayan ve tek amacı kendinden küçük balıkları yiyerek büyümeye çalışan. Ben de kendimi bu gruptan ayıramam, çok uzun süre aynı denizde yüzdüm.
Modern insanın hayatında sahip olduklarına bir bakın, oturduğunuz evde hayatım boyunca burada oturacağım diyebiliyor musunuz? Hayatımız boyunca aynı arabayı kullanacağım diyebilir miyiz? Peki ya kullandığımız bilgisayarlar? Giysilerimiz? Cep telefonlarımız? Tek bir soru...
Sürdürülebilirlik hayatımızın neresinde?
İnsan ilişkilerinde de durum pek farklı değil, hatta öyle ki çevremizde sürekli aynı insanların olmasına bile katlanamıyoruz. Hepimiz hayatımızda doğru insanı arıyoruz ama onu bulduğumuzda nasıl tanıyacağımızı, ona nasıl davranacağımızı pek düşünmüyoruz. Sürdürülebilirlik emek gerektirir oysa balıklar olarak neler için emek göstermemiz gerektiğini hatırlıyor muyuz? Çok uzun süre balık olarak kaldık, tekrar insanlaşabilir miyiz acaba?
Şimdi Daft Punk'dan Something About Us dinliyorum, belki bana bişeyler hatırlatır. Umarım.
şu sıralar ben de kendime aynı şeyi soruyorum. yani aynı şekilde değil; ama az çok aynı şeyi. sürdürülebilir olma ya da bir ilişkinin sürdürülebilir olması nasıl bir emek ya da pratik gerektirir ben bilemiyorum. kimse bilmiyor; gazlicaksın kendini sürekli diyorlar. olabilir. onu da bilmiyorum :)
YanıtlaSilBelki de balıkların hafızasının çok kısa olmasındandır.
YanıtlaSilSana çok uzun ve güzel bir yorum yazmıştım ama yanlışlıkla kapattım yorumu :(
YanıtlaSilÇünkü yayınladı sandım ve alışkanlıkla çarpıya gitti elim :)
Yine de bu konuda uzun fikirler ve Akdenizden gözlemler dinlemek istersen sadece turizm konusunda bile küçük ama önemli bir örnek vermek isterim:
arkeolojik eserlerin kış boyunca açık ve korunmasız bir şekilde bırakıldığını ve yazın o kapılarda ücret alan bekçilerin kışın çalışmadığı için oraların yapayalnız bırakıldığı ülkemizde hangi konuda sürdürülebilirlik aradığımızı düşünmeden edemedim.
Ya da organik tarım için ilçe tarıma giden arkadaşıma internetten bakın bizde sizin kadar biliyoruz diyen görevli mi?
Avrupa Birliğinden destek alıp burası için çok önemli olabilecek organik tarım projesi için ilaç firmalarının köylüyü ayartması mı sürdürülebilirliği sağlayacak ? Yoksa ziraat odaları köylüyü bilinçlendirdiği için önünün yasayla kapanması mı?
Utanmasalar köylüye para verip tarım yapma diyecekler ama bu köylü başka yaşam tarzı bilmediğinden bundan vazgeçmiyor.
Anadolu İstanbul'dan göründüğü gibi değil.Akdeniz böyleyse doğuyu düşünemiyorum.
Artık yerinde oturup ahkam kesenler hakkında iyi şeyler düşünemiyorum ve bir insan ancak fikirlerini hayatına uygulayabiliyorsa ona saygı duyabiliyorum.
Eğer boğazımdan geçecek bir parça ekmek parasını garantileyebiliyorsam bir ikincisi için ancak dünyaya saygı gösterebilen, yanındakine ve çevresindekine yaşam şansı tanıyabilen,işini iyi yapan firmaları tercih edip en azından onun yaşaması için onu destekliyorum ki paraya tamah eden firma, hem çok para kazanıp hem de bu dünyayı kirletmesin..
Mert,askerlikte nerede olursun bilmem ama hayatı tanıman için aslında iyi bir yer :)
Senin gibi geleceği açık birinin bu konuda önce ülkeyi gezip sonra yapacağı işe karar vermesi açısından bir gezi planı yapmanı tavsiye ederim aslında..
İlişkilerde sürdürülebilirlik bence sadece saygıya dayanıyor..Bu diğer konularda korumacılık ne kadar önemliyse ilşkiler yönünden de saygımı yitirdiğim biriyle iletişimi sürdüremiyorum derim.
erdemli bir sorgulayış: gerçeklik nerde ? gerçekliğin neresindeyim ve insanlığım bu gerçekliğin neresinde, eğer varsa bir gerçeklik (yaratılmış veya öz) ne kadarına uyuyorum ?
YanıtlaSilİnsanlık dediğimiz şeyin hangi kalıba oturttugun önemli. şeytan kulağımıza sürekli bir şeyler fısıldıyor.biz ise gerçeğe tutunmaya çalışıyoruz, o gerçekliğin ne kdr gerçek oldgunu bilmeden